1- حق برخورداری از مراقبت و درمان مناسب و با کیفیت بالا
- عموم مردم صرف نظر از موقعیت اجتماعی، حق دارند تحت مراقبت های بهداشتی و درمانی قرار گیرند. مراقبت هایی که برای عموم قابل دسترسی بوده و مطابق با استانداردهای حرفه ای باشند.
- بیمار حق دارد از مراقبت دقیق توأم با احترام برخوردار شود. این خدمات باید عادلانه، بشر دوستانه، بدون تبعیض نژادی و بدون در نظر گرفتن رنگ پوست، جنسیت، ملیت، شغل، مذهب و منبع پرداخت هزینه باشد.
- بیمار حق دارد تا آنجا که قانون اجازه می دهد، درمان را رد کند و حق دارد از عواقب تصمیم خود آگاه شود.
- بیمار به طور قانونی حق دارد انجام هر گونه آزمایش یا روش های تشخیصی و درمانی که به صرف آموزش می باشد و منفعت مستقیمی برای او ندارد را رد کند.
- بیمار حق دارد معاینه و نظارت توسط افرادی که به طور مستقیم در امر مراقبت شرکت ندارند را نپذیرد.
- بیمار حق دارد از مراقبت بهداشتی و درمانی هماهنگ و پیوسته برخوردار شود.
- بیمار حق دارد انتظار داشته باشد که مراقبت در حد مقبولی ادامه پیدا کند. علاوه بر این از قبل بداند که به کدامیک از پزشکان، در کجا، چگونه و در چه زمانی می تواند دسترسی داشته باشد.
- بیمار حق دارد به منظور تداوم مراقبت های بهداشتی و درمانی از همکاری کلیه ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی و مؤسساتی که در این زمینه فعالیت دارند، برخوردار باشد.
2- حق محرمانه بودن اطلاعات و رازداری
- بیمار حق دارد حریم شخصی وی، از نظر شخصی و اطلاعاتی، رعایت شود.
- کلیه اطلاعات موجود در پرونده پزشکی بیمار به جز در موارد قانونی یا درخواست شرکت های بیمه باید محرمانه بماند. همچنین کلیه اطلاعات مربوط به ارتباط بیمار و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و درمانی، به صورت کتبی یا شفاهی، باید محرمانه بماند.
- بیمار حق دارد منبع پرداخت هزینه مراقبت و درمان وی محرمانه بماند.
- حق محرمانه بودن و محافظت از اطلاعات مدارک پزشکی بیمار باید به هنگام پردازش اطلاعات و تبدیل آن ها به اشکال الکترونیکی رعایت گردد.
3- حق استقلال رأی
- هر بیمار حق دارد درباره مسائل مربوط به خود آزادانه تصمیم بگیرد، پزشک موظف است بیمار را از عواقب تصمیمش مطلع سازد.
- هر بیمار عاقل، بالغ و آگاه حق دارد هر گونه درمان یا فرآیند تشخیصی و درمانی را در مورد خود بپذیرد یا نپذیرد. هر بیمار حق دارد از اطلاعات لازم، به منظور اتخاذ تصمیم در خصوص نحوه درمان خود برخوردار باشد.
- بیمار حق دارد در پروژه تحقیقاتی یا آموزش پزشکی شرکت کند و یا از انجام آن امتناع ورزد.
4- حق داشتن آرامش
- بیمار در حد دانش جاری پزشکی باید مشمول اقدامات رفع کننده دردها و آلام خود باشد.
- هر بیمار مشمول مراقبت نهایی انسانی می باشد.
- بیمار حق خودداری از انجام آزمایشات دردناک طولانی را دارد.
5- حق ابراز اعتراض و شکایت
- هر بیماری حق دارد در صورتی که حقوق قانونی وی زیر پا گذاشته می شود، اعتراض و شکایت نماید.
- بیمار حق اعتراض در مورد خدمات بهداشتی و درمانی را دارد. این شکایات بیمار باید مورد رسیدگی قرار گیرد و پاسخ منطقی به بیمار داده شود.
6- حق جبران خسارت
- هر بیماری حق دارد نسبت به جبران خسارت ناشی از اشتباه، اطلاعات ناقص و به تأخیر افتاده آگاهی کسب نماید.
- کلیه بیماران حق دارند در تمام ساعات شبانه روز به وکیل خود که می تواند از جانب آن ها اظهار نظر کرده و از حقوقشان دفاع کند، دسترسی داشته باشند.
7- حریم شخصی مراجعین
- هر بیماری حق دارد نسبت به جبران خسارت ناشی از اشتباه، اطلاعات ناقص و به تأخیر افتاده آگاهی کسب نماید.
- کلیه بیماران حق دارند در تمام ساعات شبانه روز به وکیل خود که می تواند از جانب آن ها اظهار نظر کرده و از حقوقشان دفاع کند، دسترسی داشته باشند.
- حفظ حریم افراد مفهومی مهم و نیازی اساسی در انسان شناخته شده است. مفهوم حریم بیمار دارای ابعاد فیزیکی، روحی روانی، اجتماعی و اطلاعاتی است. حفظ حریم اطلاعاتی بیمار که یکی از جنبه های اساسی و مهم مراقبت در مراکز بهداشتی درمانی می باشد، همان حفاظت اطلاعات و پیشگیری از ارائه اطلاعات ناصحیح است. شایع ترین مشکلات مربوط به حفظ حریم و خلوت بیماران، سر و صدا و عوامل مخل، فضای محدود، قید و بند و موانع موجود در مراکز می باشد.
8- حق رعایت محیط خصوصی بیمار
- بیمار حق دارد حریم شخصی وی در حین مصاحبه، معاینه و درمان رعایت شود.
- به حق حفظ آرامش و خصوصی بودن اقدامات انجام شده برای بیمار، چه در موارد درمانی و چه در موارد تشخیصی، باید احترام گذاشته شود.